“Het zijn vaak de kleine veranderingen en vragen die je cultuureducatie naar een hoger niveau tillen. Leerlingen nét iets dieper laten nadenken, vind ik tof”, vertelt. Ze is één van de zestien deelnemers die tien maanden geleden startte aan het ontwikkeltraject. Van kunstvakdocent en museumeducator tot aan basisschoolleerkracht; ieder startte met een eigen leervraag gericht op hoe ze samen cultuureducatie in én rondom de school kunnen verstevigen. Een lerend netwerk dat kennis deelt met elkaar en opdeed in masterclasses van professionals in de kunsteducatie. Waar staan de deelnemers nu? En wat gaan we de komende tijd nog van ze horen?
Liesbeth deelt haar ervaringen.
“Nu ik meer bezig ben met cultuureducatie, denk ik er veel over na en krijg ik meer ideeën. Ik zie koppelingen die ik eerder niet zag. Mijn ogen zijn meer geopend voor cultuur en wat we daarmee kunnen op de school waar ik werk”, vertelt Liesbeth. “Ik wil het creatieve proces belangrijker maken dan het product dat eruit komt. Binnen mijn cluster startten we met procesgericht denken en halverwege ging dat over in co-creatie. Dat was voor mij te breed, ik miste de focus. Uiteindelijk zijn we toch teruggegaan naar het procesgerichte, het creatieve proces. Daar voel ik me fijn bij.”
Creatief proces “We onderzoeken ieder voor zich hoe we dat creatieve proces op onze school kunnen bereiken, maar hebben wel een gezamenlijke visie. ‘Hoe laten we kinderen ook ervaren dat kunst in het alledaagse zit?’, die vraag houdt ons bezig. Kunst hoeft niet per se een standbeeld te zijn, maar het is overal om je heen”, aldus Liesbeth.
Procesgericht “Door het dichterbij te halen, is de stap voor kinderen kleiner om er iets mee te doen. Daarbij is procesgericht werken essentieel. De kinderen mogen oefenen, proberen en ontdekken. Het gaat er niet om dat ze iets heel bijzonder artistieks maken, maar dat ze hun eigen proces kunnen volgen. Zodat ze weten wat ze geleerd hebben tijdens het maken, daar gaat het mij om.”
Ontdekken “Dat neem ik ook mee in de doelen van mijn school. We werken vanaf volgend jaar groepsdoorbrekend en zetten daarbij beeldend, drama, muziek en dans in. Dan gaat het niet om het maken van een mooie dans, maar ontdekken we hoe je op verschillende manieren kunt bewegen. En als de kinderen beeldende lessen krijgen, gaat het er niet om dat iedereen hetzelfde knutseltje maakt, maar dat we de schetsen en studies tentoonstellen in de klas. Ik wil het onderwijs een treetje hoger tillen: meer procesgerichte projecten. Mijn collega uit de bovenbouw heeft me gevraagd om met haar mee te denken over dat proces, dat is heel mooi.”
Bevestiging van belang van kunst “CLICK. geeft mij meer bevestiging dat kunsteducatie leuk en belangrijk is. Zo kregen we een rondleiding in het Van Abbemuseum, dat was heel waardevol. Eigenlijk moet je als leerkracht vaker naar een museum gaan en naar kunst kijken. Dan pas krijg je er een gevoel bij. Dat gun ik kinderen ook. Ik wil mijn leerlingen dat laten ervaren, omdat ik zelf ervaar dat het zo mooi is.”
Waardevolle ontmoetingen “De bijeenkomsten en het ideeën bedenken met anderen, vind ik heel mooi aan CLICK. Dor corona hebben we veel online gewerkt en dat vind ik lastiger. Juist elkaar in het echt ontmoeten en samenwerken vind ik heel waardevol. Daarom hoop ik in de komende tijd nog op een andere school te gaan kijken, bij een deelnemer van CLICK”, zegt Liesbeth. “Dat maakt je sterker als leerkracht: openstaan voor nieuwe ideeën en zien hoe onderwijs op andere plekken gegeven wordt. Op school wil ik de kinderen laten zien dat het waardevol is om met kunst bezig te zijn. Uiteraard wel gericht op het proces; je mag oefenen, het hoeft niet in één keer goed te zijn.”
